شبی چندصفحه از هستی و زمان می‌خوانم. همان چندصفحه وقت زیادی از من می‌گیرد. لازم نیست کسی به من یاداوری کند من هیچ‌گاه بنا نیست به هایدگر نزدیک هم بشوم، اما عذر تقصیر این ناخوداگاهِ زبان‌نفهم را بپذیر، چون نمی‌توانم ذهنم را از فهمیدنِ حساسیت کلمات منحرف کنم. نمی‌توانم نفهمم. و این گفتن را مشکل می‌کند.
درباره این سایت