از آلن بدیو

چون دیگه توان ندارم و باید حواس خودمو پرت کنم، و شما هم باید حواس خودتونو پرت کنید، بیاید این مقاله م رو از conditions آلن بدیو درباره فلسفه و ریاضیات بخونید. از صفحه ۹۳ تا ۱۱۲

این کتاب. نمی‌خواستم انقدر خشک‌وخالی بذارمش اینجا، ولی انقدر عصبی‌ام که نه می‌تونم چیزی بنویسم، نه می‌تونم درس بخونم. هی از تلگرام به اینجا، از اینجا به یکی-دوتا پی‌دی‌اف جاری در بک‌گراند، و از اونجا به گوگل در رفتامدم.

پ.ن: سخنرانی ترامپ هم تموم شد و شاهد یه de-escalation زیبا بودیم. به‌خاطر این اتفاق مبارک، از فردا هرکی گفت "دیدی چجوری زدیمشون"، به روی خودتون نیارید و بگید "آره، خوب زدیم."

پ.ن دو: تقریبا همه خبرگزاری‌های آمریکایی نوشته بودن حرکت ایران یه off-ramp به ترامپ داد. خداروشکر که این مردک امروز حالش خوب بود و ازش استفاده کرد. 

پ.ن سه: چندتا اشتباه تاکتیکی کردم و برای وبلاگ‌های احتمالا پرخواننده‌ای که نباید، کامنت گذاشتم، نتیجتا، عدد ازهمیشه‌بیشترِ بازدیدکننده‌ها، و بعضا حضور کاربرهای دل‌ناخواه، آزارم میده. احتمالا برای شش-هفتمین‌بار در طول دوره وبلاگ‌نویسی مجبور به عوض کردن آدرس، و شاید بستر وبلاگ‌نویسی خواهم بود، چراکه جو به‌شدت حکومتی بیان هم آزاردهنده شده. به‌هرصورت، اینجا دیگه آپدیت نخواهد شد. آشنایان اگر خواستند می‌تونن کامنت بذارن، و یک راه ارتباطی، که اگر جای دیگری شروع به نوشتن کردم، آدرس رو تقدیم کنم. بوس بوس.